2006
07
paź
lokanta o 4 nad ranem
Turcja, Kuşadası
Przejechano 3807 km
no bo wylądowałyśmy w środku nocy na dworcu pełnym podejrzanie wyglądających turków wiadomej płci. zdesperowane zdecydowałyśmy się wydać parę groszy i zanim tuż przed świtem zabierze nas pierwszy dolmusz do Kuşadası - wpakować się do w miarę bezpiecznie wyglądającej lokanty.
tym sposobem straciłyśmy fortunę na dwie herbatki i porcję zupy, pieprzowej, jak się okazało nieco zbyt późno, by wycofać się z tego kulinarnego szaleństwa. właściwie miało to swój urok, a paulinie nawet smakowało.
w końcu ktoś po nas przyszedł, grzecznie podreptałyśmy z plecakami za facetem i po odsiedzeniu kolejnych 20 min w zimnym busie - odjechałyśmy z tego ponurego miejsca.
cóż, noc była zapowiedzią. zapowiedzią niezrównoważonego naganiacza, który zaciągnął nas do zatęchłego hotelu z basenem bez wejścia do basenu, zapowiedzią mało atrakcyjnego, przeładowanego turystami miasteczka i ponad wszystko - zapowiedzią zapchanego kibla.
co robiłyśmy?
ano spacerowałyśmy, gapiły się na ludzi, odganiały namolnych zaczepiaczy, miejsce jednak jakoś nie sprzyjało odpoczynkowi. były owoce, internet, prawie śmiertelna dawka papryczki, wycieczka na wysepkę w zatoce i plażę kobiet, a na deser - prócz przepychania kibla wieszakiem na ubrania - awantura z właścicielem. taka prawdziwa. taka, że aż zaczęłyśmy się bać. taka, że tylko allah mający nas niewątpliwie w swej opiece uchronił nas przed... właściwie nie wiem czym. przed wybuchem śmiechu prosto w twarz rozhisteryzowanego właściciela hotelu i wszelkimi konsekwencjami takiego szaleństwa. poszło oczywiście o pieniądze, a katastrofalne w skutkach mogło okazać się wykrzyczane do nas zdanie: ”but it costs half past twelve!”... :ppp
no ale. wpis robi się już nieprzyzwoicie długi, a nie wspomniałam jeszcze o najważniejszym: o wycieczce.
otóż... pojechałyśmy. było pięknie. didima - ruiny świątyni apollina. upał, upał straszliwy i chłodny cień kolumn - tych ostatnich stojących i tych zwalonych przed wiekami, podtrzymywanych siłą naszej wyobraźni, falującej w słońcu i kurzu. nie wiadomo, co bardziej wyobrażone... pęknięcia i szczeliny w murach, umykające jaszczurki...
tym sposobem straciłyśmy fortunę na dwie herbatki i porcję zupy, pieprzowej, jak się okazało nieco zbyt późno, by wycofać się z tego kulinarnego szaleństwa. właściwie miało to swój urok, a paulinie nawet smakowało.
w końcu ktoś po nas przyszedł, grzecznie podreptałyśmy z plecakami za facetem i po odsiedzeniu kolejnych 20 min w zimnym busie - odjechałyśmy z tego ponurego miejsca.
cóż, noc była zapowiedzią. zapowiedzią niezrównoważonego naganiacza, który zaciągnął nas do zatęchłego hotelu z basenem bez wejścia do basenu, zapowiedzią mało atrakcyjnego, przeładowanego turystami miasteczka i ponad wszystko - zapowiedzią zapchanego kibla.
co robiłyśmy?
ano spacerowałyśmy, gapiły się na ludzi, odganiały namolnych zaczepiaczy, miejsce jednak jakoś nie sprzyjało odpoczynkowi. były owoce, internet, prawie śmiertelna dawka papryczki, wycieczka na wysepkę w zatoce i plażę kobiet, a na deser - prócz przepychania kibla wieszakiem na ubrania - awantura z właścicielem. taka prawdziwa. taka, że aż zaczęłyśmy się bać. taka, że tylko allah mający nas niewątpliwie w swej opiece uchronił nas przed... właściwie nie wiem czym. przed wybuchem śmiechu prosto w twarz rozhisteryzowanego właściciela hotelu i wszelkimi konsekwencjami takiego szaleństwa. poszło oczywiście o pieniądze, a katastrofalne w skutkach mogło okazać się wykrzyczane do nas zdanie: ”but it costs half past twelve!”... :ppp
no ale. wpis robi się już nieprzyzwoicie długi, a nie wspomniałam jeszcze o najważniejszym: o wycieczce.
otóż... pojechałyśmy. było pięknie. didima - ruiny świątyni apollina. upał, upał straszliwy i chłodny cień kolumn - tych ostatnich stojących i tych zwalonych przed wiekami, podtrzymywanych siłą naszej wyobraźni, falującej w słońcu i kurzu. nie wiadomo, co bardziej wyobrażone... pęknięcia i szczeliny w murach, umykające jaszczurki...
Zdjęcia (10)
Komentarze (0)
Zasoby: 
34.228 
22.040 
1.100.379 
3.423 
